Lezersbrief: ‘Wat een marathon van saamhorigheid in Sprang-Capelle’

05 mei , 12:55 • Nieuws

14d615f3 88e0 4587 a881 fdba75e6db4c 002

SPRANG-CAPELLE – De redactie van Waalwijk.nieuws.nl ontving een enthousiaste lezersbrief over de feestweek van OV Wilhelmina. Volgens de inzenders, Jannes en Sterre, werd het dorp de afgelopen weken omgetoverd tot een bruisend feestdorp waar saamhorigheid, creativiteit en plezier de boventoon voerden. Hieronder volgt hun levendige terugblik.

Lezersbrief

Er zijn dorpen waar in 2,5 week een paar grasvelden gemaaid worden en dat was het dan. En dan heb je Sprang-Capelle. Waar OV Wilhelmina de afgelopen weken zóveel leven in de brouwerij bracht, dat zelfs Google Maps tijdelijk moest inzoomen om het allemaal bij te houden.

Met een daverende Hollandse Avond op 25 april — polonaises, meezingers, vlaggetjes en een zodanig aantal klompen per vierkante meter dat de brandweer kort deed twijfelen of het nog wel veilig was. Met zoveel liters bier dat John van Pas het bijna niet bijgetankt kreeg. Met een sfeer zó Hollands dat zelfs het frietvet van Marrie en Luc op de maat van het Wilhelmus begon te borrelen.

En jawel hoor, op 26 april gingen we los op Koningsdag. De ochtend begon keurig met de aubade, want zelfs feestvierders zingen graag voor de Koning. Daarna barstte het Koningsfestijn los: stormbanen, springende kinderen, een houtkunstenaar die sneller beeldhouwde dan menig deelnemer zich over de stormbaan werkte, en Ernst & Bobbie. Voor even dachten we allemaal weer dat we 8 jaar oud waren.

En alsof dat niet genoeg was: ’s avonds kwam Wilhelmina The Party. Huis-DJ Corné Music gooide de hits erin alsof z’n leven ervan afhing, en de dansvloer was zó vol dat zelfs de EHBO uit voorzorg de polonaise meeliep.

Een paar dagen konden we even op adem komen, terwijl onze Sprangse ouderen op 29 april in Zidewinde genoten van een middag vol gezelligheid, lekkernijen waar je óf je tanden op brak óf je gebit in moest achterlaten, en herinneringen die ouder waren dan de gemiddelde vrijwilliger. Ze vonden het jammer dat de stormbaan al opgeruimd was.

Op 30 april was het tijd voor de bingo. Spanning in de lucht, bingo-pen in de aanslag en concentratie waar menig topsporter jaloers op zou zijn. Dezelfden als altijd (we zullen geen namen noemen) gingen uiteraard weer met de hoofdprijs naar huis. Toeval? Niemand durft het hardop te zeggen. De bingomolen stond na afloop in ieder geval rokend achter de tent bij te komen.

Op 2 mei waanden we ons ineens in Sprangs Vegas tijdens de casino-avond. Roulettewielen draaiden, kaarten vlogen over tafels en er werd met nepgeld gestrooid alsof het confetti was. Er zijn mensen gesignaleerd die zelfs hun fiets probeerden in te zetten bij blackjack. Helaas, regels zijn regels: geen stalen rossen, zelfs niet bij de paardenrennen.

Maar de absolute kers op de feesttaart was de zeskamp op 3 mei. Een spektakel dat begon met fanatisme en eindigde met spierpijn, zand op plekken waar je liever niet over praat en groepsfoto’s waar niemand normaal op staat. De spellen? Die logen er niet om. Autoband trekken, met de verwoede strijd tussen d’n Dulvert en de Sprangse BBB als hoogtepunt, het Chinees stuiterbal (we stuiteren nog na), en het beruchte kop-kont-spel, waarbij Familie de Rooij verrassend eerste werd. Of is dat verontrustend? Het publiek genoot, de teams gaven alles en zelfs de EHBO had een topdag (want er viel gelukkig van alles te verbinden).

Dun Dijk had voor elk spel een strategie, die meestal binnen 20 seconden sneuvelde door enthousiasme, miscommunicatie of een rondvliegende blindeerbril. Team ‘t wordt niks’ leek z’n naam eer aan te doen, al was niet helemaal duidelijk of dat kwam door de teamsamenstelling of de après-zeskamp. Blauw Bloed (BB) arriveerde in matching shirts, strijdlustige blik, en een plan B. Of wacht, was dat de BBB? ’t Waailandvolluk had een koelbox die beter gevuld was dan menig EHBO-koffer. Pro Patria en Jean Rouge hadden overduidelijk veel geoefend, alleen niet per se samen. OGS ging er uiteindelijk met de winst vandoor — de overwinnaars én de eer van Sprang-Capelle veiliggesteld!

Hoe belangrijk het ook is om de vrijheid te vieren, is het gedenken op 4 mei van net zo’n grote waarde. Er werd gestart met een herdenkingsdienst in de kerk van Sprang, waarna er een stille tocht plaatsvond richting het Jan de Rooymonument.

Maandag 5 mei sloten we af met een Bevrijdingsbrunch zoals alleen Wilhelmina dat kan: croissantjes, koffie, veel gelach en nog meer sterke verhalen. Iemand probeerde een ei open te maken met z’n zeskampmedaille.

Lieve mensen van OV Wilhelmina: dit was geen programma, dit was een marathon van saamhorigheid, creativiteit, dorpskracht en lol. Wat een club. Wat een mensen. Wat een feest.

Tot volgend jaar als we allemaal hersteld zijn. Met diep respect, lichte spierpijn en een grote glimlach, Jannes & Sterre