WAALWIJK – Op zondag 24 mei jl. bestond de Waalwijkse Zwemvereniging (WZV) precies 100 jaar. Een mijlpaal om trots op te zijn. Het is een bijzondere tijd om dit jubileum jaar te vieren, zeker omdat niet iedereen ook echt fysiek bij elkaar kan zijn. Gelukkig zijn afgelopen week de zwemtrainingen weer hervat. De diehards vonden het fijn om weer in het water te liggen, maar het was nog fijner om elkaar, zij het op gepaste afstand, weer te zien en te spreken.
Bij een jubileum kijk je vooruit, maar ook terug in de tijd. We vroegen een paar leden van het eerste uur om hun ervaringen met WZV te delen.
Éen van de jubilarissen die we spraken was Yvonne van Baal, maar liefst 50 jaar lid van WZV. Het zwemmen zat in haar familie, Yvonne’s moeder zwom verdienstelijk. Ook Yvonne zette een mooie prestatie neer op het koningsnummer van het zwemmen (100 meter vrije slag), namelijk Brabants Kampioen. Haar mooiste herinneringen aan de vereniging zijn de uitstapjes, met alle zwemmers van WZV, naar de dierentuin in Rotterdam en het zwemkamp in Luxemburg. Tijdens deze uitstapjes, maar ook onderweg naar de trainingen en wedstrijden, was vooral de gezamenlijke busreis een belevenis. Er werd hard getraind en de teamgeest was groot; natuurlijk won WZV dan ook dik van de Luxemburgse club. Het verschil tussen vroeger en nu? Dat is volgens Yvonne de zwemkroeg die boven het zwembad zat. Yvonne stopte soms iets eerder met de training om een plekje aan de bar te bemachtigen, en niet omdat ze per se een biertje wilde drinken, maar wel voor de gezelligheid. Een hechte club.
Ook Bert Spitters is een lid van het eerste uur. Hij leerde via WZV zijn vrouw kennen; in de jaren ’70 had WZV al een vriendschapsband met het Duitse Unna en de zwemvereniging aldaar. En die warme band is er nog steeds, inmiddels is de jaarlijkse zwemwedstrijd in Unna uitgegroeid tot een traditie, waar zwemmers niet alleen met elkaar strijden om de jaarbeker maar er ook samen een gezellig weekend van maken en de prachtige kerstmarkt bezoeken.
Bert is zelf ook wedstrijdzwemmer geweest, met oorspronkelijk als specialisatie waterpolo. Toen hij 14 jaar was viel hij wel eens in omdat hij zo hard kon zwemmen; hij werd steeds vaker gevraagd om de kolen uit het vuur te halen en zo werd hij al snel Waalwijks Kampioen. Hij was niet alleen een voortvarende zwemmer, maar liet ook zijn mening gevraagd en ongevraagd horen als het over bestuurlijke zaken in de vereniging ging. Een logisch gevolg was het geven van trainingen en actieve deelname in het bestuur van WZV. Daarna maakte Bert de overstap naar zwemverenigingen in de omgeving Den Bosch.
Gevraagd naar het verschil tussen zwemmen toen en nu noemt hij vooral de technische verbeteringen. Daarnaast heeft een vereniging alleen bestaansrecht als deze kan bouwen op vrijwilligers en dat wordt steeds meer een uitdaging; er zijn immers nogal wat vrijwilligers nodig om trainingen en wedstrijden te organiseren. En je moet voldoende kader houden om er iets van te maken en jongeren gemotiveerd te houden voor het zwemmen; als je hard wilt gaan zwemmen zul je veel moeten trainen. Bert vind zwemmen nog steeds een geweldige sport; ‘Hierdoor ben ik geworden wat ik ben. Trainen, je wordt harder, doorzettingsvermogen je wordt beter, je leert mensen kennen als je in het vrijwilligersgedeelte mee gaat draaien en het vormt je’. Door zwemonderwijs toe te voegen kon hij zichzelf binnen de vereniging sterker maken.
Last but not least zette Bert de Triatlon op in de regio door de clubs onderling met elkaar te verbinden. Kortom, ook bij Bert begon sport bij WZV en dit loopt als een rode draad door zijn leven.
Ook Bart Koolen haalde zijn zwemdiploma destijds nog in ’t Hoefsven, het vroegere buitenbad. Hij herinnert zich nog goed de Selectiewedstrijden die in ’t Hoefsven werden gehouden in 1958 voor het EK Zwemmen in Boedapest; hier konden internationale deelnemers EK limieten halen en ze trokken hun baantjes gewoon tussen de zwemmers van WZV in!
Atletisch als Bart was deed hij aan wielersport en atletiek. Door zijn rugklachten kreeg hij het advies om te gaan zwemmen. Meestal zwom hij de schoolslag en zo zwom hij kilometers lange zwemtochten in de Zuid Willemsvaart en de Ijzeren man. Hij onderhield de zwembaden en gaf zwemonderwijs en ook zijn leven speelde zich af in en om het zwembad. Hij heeft de handgeschreven boekjes nog bewaard waar de namen en geboordedata van de diplomazwemmers in staan. In de winter werd er droog getraind en gingen de zwemmers een paar uurtjes hardlopen onder Bart’s begeleiding in de Loonse en Drunense duinen. Ook Bart herinnert zich vooral de gezelligheid van de verening.
Ook 50 jaar later is WZV nog steeds een hechte club waar verbondenheid en betrokkenheid bij de zwemmers onderling groot is. Het is een zwemvereniging die barst van ambities, waar ruimte is voor recreatieve zwemmers, maar ook ruimte voor zwemmers die tot de beste van Nederland behoren.
WZV is trots op haar stabiele ledenaantal van circa 250 leden, juist in deze tijd waar er tal van nabij liggende zwemverenigingen zijn. Kortom, een mooie bevestiging waar WZV al 100 jaar voor staat!
