In andermans schoenen word je iemand anders

Een wasvrouw die doeken ophangt. Hoofddoeken. Met daar tussenin portretfoto’s van hoofddoekdraagsters. En recht tegenover deze foto’s: keramieken tegels. Deze verbeelden de voetsporen van vrouwen van over de hele wereld. Zie hier de performance ‘iemand anders’ van Marja van Trier.

Het lijkt op het eerste gezicht een vrolijke bedoening. Al die wapperende, felgekleurde sjaaltjes. Maar de ondertoon is serieus. Want ga maar eens in de schoenen staan van de vrouw op de foto tegenover je. Een vrouw met een hoofddoek als uiterlijk kenmerk. De koningin van Engeland, de vrouw van de koster van Boxmeer, een vrouw uit Saudi-Arabië of zo’n typisch Nederlandse huisvrouw uit de jaren 50. Voor wie de hoofddoek symbool staat voor… Ja, voor wat eigenlijk? Welk verhaal schuilt achter die hoofddoek? Dat is de vraag die deze expositie opwerpt.

De expositie ‘iemand anders’ is een vervolg op een eerder project waarin de rol van moeders centraal stond. Marja van Trier: “Een oproep van een paar jaar geleden voor sjaaltjes gedragen door een moeder of foto’s van een moeder met sjaaltje leverde onverwacht veel reacties op. Die sjaaltjes ben ik gaan exposeren. Gaandeweg is de collectie uitgebreid. De doeken leveren interessante gezichtspunten op. Zoals de nostalgie van de hoofddoekjes van onze moeders vroeger, tegenover de beladenheid van het dragen van hoofddoekjes in deze tijd.”

Marja van Trier noemt zich theatermaker, maar het etiket van veelzijdige duizendpoot past haar beter. “Verrekte èègegeraaid”, noemde haar vader haar al op jonge leeftijd. En dat is ze altijd gebleven. Ze geeft workshops op scholen, is het levende ballonnenvrouwtje in de Efteling, vertaalt Franse chansons in onvervalst Brabants dialect en zingt deze liedjes binnen het muzikale gezelschap Treveris. En o ja, ze schijft ook nog boeken. Zoals ze zelf zegt: “ik pak alles aan, als het maar leuk en origineel is.” Desnoods als wasvrouw.