De kaarten zijn geschud

15 feb 2023, 11:32 Nieuws
kaarten
pexels.com
DEN BOSCH - Carolien Burghout is Verpleegkundig Specialist Hematologie en promovendus ‘Zorg in de laatste levensjaren’ in het Jeroen Bosch Ziekenhuis. In haar column krijg je een inkijkje in haar werk.
Je ligt opgenomen voor je tweede behandeling met intensieve chemotherapie. Om je tegen ziekteverwekkers van buitenaf te beschermen, lig je in een isolatiekamer. Je weerstand is voor een lange periode sterk verminderd, waardoor infecties op de loer liggen. Tijdens je eerste kuur in isolatie was je best ziek. De dagen trokken aan je voorbij, terwijl je probeerde je hoofd boven water te houden. Deze opname gaat het naar omstandigheden goed. Elke week bezoek ik je om het contact te onderhouden. Wanneer ik je kamer binnen kom, zie ik dat je het zwaar hebt. Niet omdat je ziek bent van de kuur, maar omdat de dagen achter gesloten deuren je beginnen op te breken. Het bezoek is beperkt en met wat lezen, tv kijken en de dagelijkse sleur van controles, bloedafname en bezoek van de arts of verpleegkundige probeer je de dagen door te komen. Elke dag kijk je uit naar bezoek van je familie. Zij brengen nieuws van buiten mee. Hunkerend naar wat anders dan gesprekken over je ziekte, neem je de verhalen van hun dagelijkse leven als een spons op. Je bent weer even moeder, vrouw of oma. Met hun bezoek worden je gedachten even afgeleid van het ziek-zijn. Terwijl je dit vertelt, zie ik in mijn ooghoeken een stok kaarten liggen. Zal ik het voorstellen? Ach, waarom niet. In mijn spreekuur is wat ruimte gekomen doordat een patiënt zijn afspraak verzet heeft. “Vind je het leuk om een potje te kaarten?”, vraag ik aarzelend. “Dat zou leuk zijn, maar heb je daar dan wel tijd voor? Je hebt het al zo druk”, zegt ze zachtjes. “Als dit je weer even een break in de dag kan geven dan doe ik dat graag! Je kunt toch wel tegen je verlies hoop ik?”, zeg ik lachend. Je lach doet me goed, ik zie je gezicht opfleuren. We schuiven onze stoelen aan de tafel en de kaarten worden geschud. Zo zitten we daar gezellig een paar spelletjes te doen. Inmiddels verwarmt het middagzonnetje de kamer. Na een poosje verlaat ik je kamer. Jij hebt nog even de tijd om uit te rusten voor het middagbezoek komt. En ik? Ik ga verder met mijn dagelijkse werk op de poli met een nieuwe dosis verkregen energie.
Bekijk op de website van het JBZ voor meer informatie over Zorg in de laatste levensjaren.