Blijf sterk. Houd vertrouwen. Houd je ogen open voor de mensen om je heen en zorg voor elkaar. Ook in 2021!
De kerstboodschap van burgemeester Kleijngeld is te zien op YouTube (zie hierboven) en op Facebook. Hieronder is de boodschap volledig uitgeschreven.
Boodschap
2020. Ik kan mij niet voorstellen dat er iemand is die het afgelopen jaar heeft ervaren zoals alle andere jaren. Ik in ieder geval niet. Begin dit jaar leek het nog een normaal jaar te worden. Maar vanaf het voorjaar stond bijna alles in het teken van corona. Van ellebooggroet tot applaudisseren voor de zorg. Van overvolle IC’s tot gesloten verzorgings- en verpleeghuizen. Van plastic schermen bij de supermarkt tot mondkapjes. En van geannuleerde vakanties en evenementen naar… toch uitstapjes maken in de zomer. Iedereen heeft linksom of rechtsom dagelijks met corona te maken gehad. Een bizar jaar dat veel weg had van een rampenfilm uit Hollywood en onwerkelijk aanvoelt. Voor mijzelf was een moment in maart erg tekenend. Met de familie zongen we ‘lang zal ze leven’ voor de 95e verjaardag van mijn moeder. Niet binnen met taart, maar buiten op straat onder haar raam.
Bij mij heeft 2020 heel veel tegenstrijdige gevoelens opgeroepen. Gevoelens van vrees en verdriet, van diep respect en bewondering, van ergernis en twijfel, en van hoop en vertrouwen:
Gevoelens van vrees en verdriet door het leed dat het coronavirus in onze families heeft aangericht. En de constante vrees dat het virus je ouders of grootouders zal bereiken. Verdriet om de banen die met deze crisis verloren zijn gegaan en bedrijven die de deuren hebben moeten sluiten.
Gevoelens van diep respect en bewondering voor al die keihard werkende en extreem betrokken medewerkers in de gezondheidszorg. Voor al die onderwijzers die zich om onze kinderen zijn blijven bekommeren, al die hulpverleners die voortdurend hun uiterste best hebben gedaan om niemand in de kou te laten staan. En onze politiemensen en toezichthouders die ons met alle strenge regels op het rechte pad hebben gehouden. Maar zeker ook respect en bewondering voor al die Waalwijkers die niet bij de pakken neer zijn gaan zitten. Maar met creatieve acties kwamen en zijn blijven omkijken naar elkaar.
Gevoelens van ergernis en twijfel. Ergernis over die kleine groep Waalwijkers die zich niet aan gedragsregels houden. Over de mensen die menen dat corona een groot complot is dat ons door anderen wordt aangedaan. Mondkapjes dragen? Onzin! In plaats van applaus voor de zorg is er nu te vaak agressie. Het lontje is bij een aantal mensen wel erg kort. En dat is moeilijk te aanvaarden. Corona is een sluipmoordenaar en deze crisis overkomt ons allemaal.
En ondanks al die gevoelens overheerst bij mij uiteindelijk toch een gevoel van hoop en vertrouwen. Ons leven is een stuk minder maakbaar dan we willen. Maar er is licht aan het einde van de tunnel. En dat heeft te maken met de keuze die we zelf maken. Kiezen we om bij de pakken neer te gaan zitten of zien we perspectief en werken we daaraan. En dat perspectief IS er. Als mensen zijn we tot veel in staat. Dichtbij zorgen we voor onze naasten en hebben we aandacht voor elkaar. En ver weg waar wetenschappers ervoor zorgen dat er binnenkort vaccins zijn waarmee we het coronavirus de baas kunnen.
Ik probeer dááraan te denken wanneer ik in de supermarkt de affiches zie die me erop wijzen om anderhalve meter afstand te houden. Ik probeer daaraan te denken wanneer ik met ons eigen gezin (maar zonder andere familieleden) de kerstdagen ga doorbrengen. Ik probeer daaraan te denken als ik om me heen het economisch leed zie, met mensen die werkloos raken of die hun bedrijf verliezen.
Ik wens u hoop, vertrouwen en perspectief voor de komende tijd. Ga niet bij de pakken neerzitten. Geef pessimisme en ergernis geen ruimte. Dat sluit je ogen voor de mensen om je heen. Blijf sterk. Houd vertrouwen. En hou je ogen open voor de mensen om je heen. En zorg voor elkaar.
Ik wens u, ondanks alles, een gelukkige Kerst. En op naar een mooi nieuw jaar. Ook aan 2020 komt een einde.
Nol Kleijngeld
