Na de zeperd van vorige week hadden we tegen Nieuwkuijk een overwinning nodig met een verschil van 11 doelpunten. Gezien de uitslagen gedurende dit seizoen, was de kans dat dat ging lukken nagenoeg nihil. Toch was er het geloof dat we dit konden realiseren.
Vooraf hadden we de spelers verteld dat we een prima seizoen hadden gedraaid waarin we flinke stappen hebben gezet. We spraken af dat we er vol voor zouden gaan, maar als het niet lukte was het ook prima.
De eerste helft speelden we op het hoofdveld van Nieuwkuijk. We hadden gekozen voor een riskante speelwijze, namelijk met twee spitsen, drie middenvelders en maar één verdediger. Veel druk naar voren dus, met het risico om tegen een counter aan te lopen. Wie niet waagt, wie niet wint. Ted en Dilano moesten om beurten de boel dichthouden achterin. Stefano was de tweede spits naast Berat en Kay die om beurten de spitspositie mochten bekleden. Op het middenveld speelden we afwisselend met Stefan, Jayson, Imano enTalha. Keeper Kaj moest er al coachend voor zorgen dat we in de goede positie bleven spelen. En alle ballen tegenhouden natuurlijk.
Vanaf het moment waarop de scheidrechter de wedstrijd op gang floot, pinden we onze tegenstander vast op eigen helft. We speelden goed samen, we zaten enorm fel op de bal en we creëerden kansen bij de vleet. Na 5 minuten was het raak (Stefano) en was de 0-1 een feit. Ook de tweede viel vrij snel (Imano), waardoor er hoop gloorde aan de horizon. Het werd zelfs 0-3 (Stefano) en we kregen kans op kans. Onze tegenstander had zichtbaar moeite met onze aanvallende speelstijl en kwam er maar sporadisch uit. Ondanks alle kansen slaagden we er niet in om de vierde binnen te prikken. En het werd nog erger toen Nieuwkuijk een counter prima afrondde en zo de stand op 1-3 bracht. Met deze stand gingen we ook naar de thee.
In de rust hadden we even de tijd om onze jongens weer wat moed in te spreken. Eigenlijk tegen beter weten in, want met nog 25 minuten op de klok moest er nog 9 keer gescoord worden. We hebben aangegeven dat het niet belangrijk was wie de goals maakt, als ze er maar in gaan. Ook kregen de spitsen de instructie mee dat ze de ballen niet altijd zo hard mogelijk op doel moeten schieten, maar dat een zuiver geplaatst schot in de hoek wellicht een betere optie is. In de eerste helft schoten we niet zuiver en gingen de ballen hard door het midden, waar de uitstekende keeper wel raad mee wist.
In de tweede helft speelden we vanwege een miscommunicatie op een ander veld. We zagen een ontketend Baardwijk. Als leeuwen gingen ze te keer. Het werd al binnen de minuut 1-4 na een heerlijke aanval. Een één-twee tussen Jayson en Imano werd gevolgd door een voorzet op Berat die zijn eerst goal van de wedstrijd maakte. Daarna ging het snel. Talha maakte de 1-5 en Berat de 1-6. Toen was er ineens een counter van Nieuwkuijk en werd de voorsprong teruggebracht tot 4 doelpunten. Nog 7 te gaan. Vervolgens maakte Berat een loepzuivere hattrick waardoor het verschil opliep naar 7 goals. Stefan maakte er 2-10 van en Stefano voerde de score op naar 2-11. Langs de lijn werden de meegereisde supporters steeds onrustiger en rumoeriger. Zou het dan toch gaan gebeuren?
Het momentum lag volledig bij Baardwijk en Nieuwkuijk kwam er niet meer aan te pas. Kaj werd niet meer aan het werk gezet. Hij kreeg nog een paar eenvoudige balletjes, maar dat was het dan ook wel. Berat, die gedurende het seizoen wat ongelukkig was geweest in de afwerking, had blijkbaar het beste voor het laatst bewaard. Hij maakte het dozijn vol. Met nog 7 minuten op de klok hadden we nog maar één doelpuntje nodig om kampioen te worden. De delegatie van koploper SVW, die waarschijnlijk onze tegenstander kwam aanmoedigen, zag de bui al hangen en vertrok teleurgesteld het sportpark. Vijf minuten voor tijd viel de bevrijdende treffer. Wederom was het Berat die het net deed bollen en een vreugde explosie was het gevolg. Het schier onmogelijk geachte resultaat was gerealiseerd! We mochten echter niet verslappen, want een tegendoelpunt zou funest zijn. Wie anders dan Berat maakte aan alle onzekerheid een einde met zijn achtste doelpunt van de wedstrijd. In de laatste minuut maakte Stefano er nog 2-15 van. Direct daarna klonk het eindsignaal en waren we tegen alle verwachtingen in toch kampioen! Daar had niemand meer op gerekend, dus er was geen spandoek, vuurwerk, toeters of platte kar geregeld. Dat mocht de pret niet drukken. Dan maar met zijn allen met kleren aan onder de douche! Vervolgens zijn we snel naar Baardwijk gereden en hebben daar een flink feestje gebouwd! Zo eindigt een geweldig en leerzaam seizoen in wéér een kampioenschap. Voor het vierde jaar op rij. Alle spelers van harte gefeliciteerd, jullie hebben het dik en dik verdiend!
