‘Zonder Tavenu had ons leven er heel anders uitgezien’

Foto: v.l.n.r.: Steven, Chelcy en Laura
Foto: v.l.n.r.: Steven, Chelcy en Laura
Foto: Tavenu

‘Toen ging het mis. Op een dag stond jongerenwerker Alex bij ons aan de deur. Het ging om onze Kevin. Hij zag het niet meer zitten en wilde een eind aan zijn leven maken.’ Geëmotioneerd doet Roland, de vader van de toen 16-jarige Kevin, zijn verhaal. Dankzij de inzet van Tavenu is meteen een hulptraject gestart. Daar is hij tot op de dag van vandaag dankbaar voor. ‘Jongeren vertellen niet alles aan hun ouders.’

Het verhaal van Kevin, inmiddels 20 jaar oud, staat niet op zichzelf. Afgelopen zaterdag publiceerde het Brabants Dagblad het schrijnend verhaal van Mike, een jongen die eveneens enorm veel baat heeft gehad bij de hulp van Tavenu. Mike was dakloos en ziet het Waalwijkse jongerencentrum Tavenu als zijn reddingsboei. ‘Ik sliep er zelfs een tijdje. Dit soort hulp mag niet verdwijnen’, vertelt hij in de krant.

Luisterend oor

Maar er zijn meer succesverhalen. Ook moeder Helga doet relaas over haar zoon. Zeven jaar geleden kwam haar 13-jarige zoon in aanraking met Tavenu. ‘Ik ben enorm blij dat de jongerenwerkers van Tavenu op ons pad zijn gekomen. Vooral de laagdrempeligheid is fijn en ze bieden de jeugd altijd een luisterend oor. Mijn zoon liep op straat met de ziel onder zijn arm. Dat viel een straatwerker op en die vroeg hem een keertje langs te komen op de Taxandriaweg. Hij kwam thuis en zei: ‘Mam, ik heb een meneer ontmoet die vroeg of ik meeging om een spelletje te spelen.’ Natuurlijk stonden mijn haren meteen overeind en ging ik de eerste keer mee met hem. De kennismaking voelde als een warm bad. Hij heeft voor zijn problemen hulp gekregen vanuit de reguliere zorg, maar de steun vanuit de Tavenu is onbetaalbaar. Tavenu staat voor het samen problemen maar ook successen delen, het is een veilige plek waar je jezelf kunt zijn en waar naar je geluisterd wordt. Deze veiligheid is, samen met het onvoorwaardelijk vertrouwen dat ze in de jongeren hebben, zo belangrijk.’

Er voor jongeren zijn, zonder tijdslimiet, maakt volgens de ouders dat Tavenu zich duidelijk onderscheidt van andere hulpinstanties. Helga: ‘Ze zijn altijd bereikbaar; al bel je midden in de nacht. Dat geldt overigens ook voor ons als ouder. Een gesprek is niet aan tijd gebonden, jongeren krijgen alle ruimte. Dat is een groot verschil met andere hulpinstanties.’ Roland beaamt dit. ‘Bij Tavenu benaderen ze jongeren door te vragen wie ze zijn. Wat vind je leuk? Daar spelen ze op in, waardoor hun zelfvertrouwen wordt aangewakkerd. Dat is een heel andere benadering.’

Ons leven had er anders uitgezien

Roland merkt op dat niet alleen jongeren baat hebben bij de hulp die geboden wordt. ‘Ons hele gezin hing aan een zijden draadje: we waren de wanhoop nabij, wisten niet meer hoe we het aan moesten pakken. Gelukkig ging jongerenwerker Alex ook met ons in gesprek en kregen we handvatten om met onze situatie om te gaan. Ik durf gerust te zeggen dat zonder Tavenu ons leven er anders had uitgezien: waarschijnlijk zou ik het op mijn werk niet gered hebben, was ons gezin kapot en misschien was Kevin heel ver afgegleden of erger: er niet meer geweest.’

#wijzijntavenu

Het bericht over de mogelijke subsidiestop van 855.000 euro met ingang van 2022, is volgens de ouders niet te vatten. Ze zijn het er over eens dat hulpverlening niet in tijd te traceren is. Bovendien is het werk van de Tavenu preventief en voorkomt in veel gevallen dat jongeren verder wegzakken en hierdoor in de hulpverlening terecht komen. Met de actie #wijzijntavenu (een collage van foto’s van jongeren en hun ervaringen met Tavenu) willen ze jongeren hun ervaring laten delen en op de raadsvergadering op 26 mei aan het college van B&W aanbieden. ‘Hiermee proberen we onze zorgen kenbaar te maken aan de politiek en gaan graag met hen het gesprek aan. Inmiddels is ook getracht contact te leggen met burgemeester Kleijngeld.’

Online-petitie

Ook een aantal Tavenu-vrijwilligers laat het er niet bij zitten. Naar aanleiding van de door Wendy de Kok (Wenstheater) opgezette online-petitie, gaan Chelcy, Laura en Steven met een aantal jongeren de straat op om de petitie en het werk van Tavenu onder de aandacht brengen. Doel: het terugdraaien van de subsidiestop. Chelcy (24) en Steven (23), zijn al een aantal jaar als vrijwilliger aan Tavenu verbonden. Chelcy kwam met het jongerencentrum in aanraking via een snuffelstage. ‘Maar daarnaast was ik op mijn 13e vaak op straat te vinden. We verveelden ons en konden nergens heen, dus wat doe je dan? Een beetje rondhangen in de wijk. Tavenu voelde als een tweede thuis. We kletsten met elkaar en deden spelletjes. En vooral konden we ons verhaal kwijt. Bij problemen schakelen ze hulpinstanties voor je in. Op mijn 15e werd ik vrijwilliger. Een mooie ervaring die me heeft gevormd tot wie ik nu ben en waardoor ik weet waar ik voor sta. Ik zit in mijn derde jaar van de hbo-opleiding Social Work.’ Voor Steven geldt hetzelfde. ‘Ik kom uit Sprang-Capelle en bezocht daar vaak de Unit van Tavenu. Een jongerenruimte waar jongeren van 12 tot en met 23 jaar kunnen chillen en leuke activiteiten kunnen organiseren. Via de Walewyc heb ik hier een maatschappelijke stage gelopen.’

Steven merkt ook op dat overlast door jongeren minder is door het straatwerk van Tavenu. ‘In plaats van op straat hangen worden jongeren gemotiveerd naar het jongerencentrum te komen, waar ze bijvoorbeeld hun eigen muziek kunnen draaien. Dus het mes snijdt aan twee kanten, dat is toch geweldig?’ Tavenu heeft een mooie bijdrage geleverd aan hun jeugd, zeggen de twee. ‘Dankzij deze ervaring met Tavenu staan we misschien wel anders in het leven. Het vrijwilligerswerk heeft mooie dingen met zich meegebracht. Na hard werken tijdens een feest of evenement met elkaar nog even napraten, dat is goud waard.’ Steven heeft in Sprang-Capelle in tien jaar zeker 30 verschillende groepen jongeren voorbij zien komen. ‘We hebben daar samen mooie dingen gerealiseerd. Niet alleen allerlei activiteiten voor jongeren, maar ook legden we samen een voetbalveld aan waarvoor we de subsidie regelden.’

Vrijheid en vertrouwen

Volgens Steven slaat de gemeente met de nieuwe manier van aanbesteden volledig de plank mis. ‘Er worden zoveel jongeren geholpen. Tijd is een belangrijke factor. Tavenu kent namelijk geen tijd: ze zijn er áltijd voor je. Dat laat bij andere instanties te wensen over: na een uurtje praten is je moment voorbij.’ Ook Chelcy is hier fel over. ‘Wie je ook bent of wat je ook doet; Tavenu is er voor jongeren. Iedereen kan hier terecht en je krijgt een tweede kans. Met het verdwijnen van de subsidie doen ze al het goede werk dat in 40 jaar is opgebouwd teniet. Dat mag niet gebeuren. Binnen Tavenu krijgen jongeren hun gevoel van eigenwaarde terug en bouwen ze zelfvertrouwen op. Gewoon door te mogen zijn wie je bent. Ik denk dat het uniek te noemen is dat alle vrijwilligers bij ons een sleutel krijgen van het pand. Die sleutel staat symbool voor vrijheid en vertrouwen. Zulke kernwaarden zijn natuurlijk niet uit te drukken in een getal.’

Door Mireille Kleijngeld
mireilleschrijft.nl

 

Aanmelden nieuwsbrief
Cookieinstellingen