Via Facebook Messenger kreeg ik deze zomer een eerste signaal. Sociale media halen niet altijd het beste in mensen naar boven, maar dit bericht van een verontruste Waalwijker had een positieve strekking.
Hij maakte zich zorgen om een oudere vrouw die al enkele dagen radeloos door het centrum van Waalwijk zwierf. Ze was dakloos en belde bij diverse bewoners aan om hulp. Alleen: niemand wist zich echt goed raad met deze situatie.
Dat snap ik eerlijk gezegd ook wel. In de Waalwijkse ons-kent-ons omgeving hoort een dakloze niet tot het dagelijkse straatbeeld. Wie Tilburg, Den Bosch of Amsterdam bezoekt, kent het verschijnsel vast wel. Dan bekruipt mij altijd dat gênante gevoel als je langsloopt: wel of geen geld in het bakje gooien? Zielig of eigen schuld? Medeleven of afkeur? Je gaat toch af op het haveloze uiterlijk van de zwerver, maar wat is nu het werkelijke verhaal?
Terug naar Waalwijk. Meer mensen meldden zich in de dagen na het Messengerbericht. Bij de balie van het stadhuis, gewoon in het voorbijgaan op straat of via Facebook. “Burgemeester, help die mevrouw nu toch”, kreeg ik te horen. Omdat het zo niet langer kon, omdat we mensen in Waalwijk niet aan hun lot kunnen overlaten, omdat deze mevrouw echt hulp nodig had en het niet op eigen kracht zou redden. En behalve strijdvaardigheid stak ook een soort collectieve verontwaardigheid de kop op. Als in: hoe kan zoiets überhaupt gebeuren?
Ik kan uit het oogpunt van privacy niet vertellen wat er precies aan de hand was. Maar deze mevrouw is al jaren bekend bij ons. Door omstandigheden kon zij niet langer in haar eigen huis wonen en op adem komen bij familie of vrienden was geen optie. Naar de daklozenopvang wilde ze ook niet en dus zwierf ze door de stad. Dan staan wij als gemeente voor een duivels dilemma: we hebben een zorgplicht én willen graag helpen. Maar als iemand hulp blijft weigeren, houdt het een keer op.
We hebben sinds de zomer intensief contact gehouden met deze mevrouw. Met vallen en opstaan heeft ze nu een vast dak boven haar hoofd in Waalwijk en krijgt ze van ons de zorg die ze nodig heeft. Zo’n goede afloop past wel bij deze kersttijd waarin je je toch wat vaker afvraagt hoe je een ander kunt helpen. Voor mij laat dit voorbeeld overduidelijk zien dat het met onze mentaliteit wel goed zit: wij laten in Waalwijk niemand stikken!
Pas goed op elkaar, ook in 2018.
Nol Kleijngeld
Burgemeester gemeente Waalwijk
