Ik weet dat het lang geleden is dat ik mijn laatste column over Waalwijk schreef. En ik weet dat het me nooit gelukt is om met afgemeten consistentie jullie harten te veroveren en te blijven mijmeren en schrijven over al het moois en lelijks wat Waalwijk is en te bieden heeft. Maar dit is nu écht de laatste, dus laten we de voorlaatste laten voor wat de voorlaatste was, en accepteren dat het nooit te laat is voor een allerlaatste. Mijn laatste column dus, genaamd: ‘Doei Waalwijk.’
Ik ga Waalwijk verlaten. Ik ga de liefde achterna. Ik ben de Romeo van Shakespeare, maar dan zonder ruziënde families, vermoorde familieleden en ik blijf zelf ook gewoon in leven. Het is al met al niet zo melancholisch romantisch zoals William het ooit geschreven heeft, maar ik ga wel de liefde achterna. Een kloppende mentale connectie heeft me mijn fysieke geboorte-, getogen- en verblijfstad doen verlaten.
Ik ga naar München. Vanuit Waalwijk naar München. Een slordige 800 kilometers verderop. Een andere, iets grotere stad die op veel manieren niet op Waalwijk lijkt. De omvang bijvoorbeeld. Met 1.450.000 versus 48.000 zijn er voor München twee getallen meer nodig om het inwonersaantal uit te drukken. Het relatief kleine stadsdeel waar ik kom te wonen heeft ongeveer net zoveel inwoners als Waalwijk.
De omgang bijvoorbeeld. Duits praten, op tijd komen, op tijd gaan en tijd verdoen terwijl je als voetganger voor een rood stoplicht wacht.
Rondkomen bijvoorbeeld. In München kom je zonder auto overal, in Waalwijk ben je zonder auto nergens.
Rondkomen bijvoorbeeld. In München is alles duur behalve bier en internet. Superhandig dat ik zakelijk gezien alleen internet nodig heb. Privé gezien mag je het van mij zelf invullen.
Over The Great Gatsby zei ooit iemand: ‘het maakt me niet uit, hij geeft grote feesten en ik houd van grote feesten, die zijn zo intiem; bij kleine feesten is er helemaal geen privacy.’ Iets zegt me dat dat met steden ook zo werkt. Ons kent ons in Waalwijk. Soms is ons ineens de achterneef van ons zonder dat ons dat wist. Als je wil dat uns in München uns kent kun je wachten tot je een ons weegt.
Jullie gaan van mij op deze nieuwssite niets meer zien, want over Waalwijk schrijven terwijl je in München woont is gewoon een beetje gek denk ik, maar ik blijf schrijven. Geen columns voor Waalwijk.nieuws.nl, maar wel leuke verhalen om gezellig te lezen (tijdens het schijten) en passende, zakelijke teksten voor de marketing van bedrijven.
Voor mijn grote liefde moest ik naar München. Mijn geluk is dat ik mijn tweede en derde liefde – voetbal en schrijven – overal uit kan voeren.
Wil je mijn verhalen over het leven blijven volgen? Check: www.gezelliglezen.jouwtekstman.nl
Wil je mijn skills als copywriter ontdekken? Check: www.jouwtekstman.nl
Joep
